Geld is macht. Dat is wat de personages van ‘de Stem’ voortdrijft. Ironisch genoeg wint hoofdpersoon Maarten, die in de vroegtijdige midlifecrisis is beland, één miljoen dankzij ‘de Stem’ die hij in zijn hoofd hoort. Met dit geld weet hij zich in eerste instantie alleen geen raad.
Het boek opent met een opmerkelijke proloog waarin een nog nader gedefinieerd personage op gruwelijke wijze wordt vermoord: ‘Hij kronkelt, zijn klauwende vingers trekken en krabben tevergeefs aan de handschoen die hem de adem ontneemt. Hij voelt een stekende pijn in zijn borst, dan in zijn maag.’ Daarmee is de toon van de Stem gezet, een roman over macht en misbruik met thrillerachtige elementen. Hoofdpersoon Maarten Brugman vormt een schril contrast met de spannende opening. De dertiger is net gescheiden, heeft zijn eigen bedrijf moeten opdoeken en werkt nu voor het inspiratieloze callcenter Xeros. Zijn dagen bestaan uit op kantoor zitten, roken, magnetronmaaltijden opwarmen en mijmeren over de scheiding. Dan is er opeens de Stem die Maarten streng toespreekt en zijn uitzichtloze situatie op humoristische wijze relativeert: ‘Misschien staan ze voor een nieuw begin, omdat je met die oude waarschijnlijk nooit ergens gaat komen,’ grinnikt deze als Maarten twijfelt over een paar nieuwe schoenen.
In korte hoofdstukken volg je Maartens strijd met zichzelf, afgewisseld door een handjevol personages die zijn dagelijks leven doorkruisen en elk hun eigen gevecht leveren. Zo is er de aantrekkelijke Lisa op kantoor, die intern hogerop wil komen en op wie Maarten een oogje heeft. En Hans, die op illegale wijze groot geld wil verdienen en daarvoor Lisa voor zijn karretje probeert te spannen.
Hoewel de verschillende verhaallijnen elkaar eerst alleen zijdelings lijken te raken, raken ze steeds meer in elkaar verstrengeld. Alleen het verhaal van Maarten lijkt daar tot het laatst toe niet helemaal in te passen. Maar ook hier speelt de schrijfster weer knap met de kracht van het contrast: terwijl de anderen in de greep van elkaars macht blijven, ontspringt de sullige Maarten dit keer de dans.
Net als de omslag, dat met de glimmende lippen wat goedkoop aandoet, gaat er onder de oppervlakte van het verhaal meer schuil dan je in eerste instantie vermoedt. Columniste Suzanna Esther is er ook in een roman goed in geslaagd stof tot nadenken te verpakken in een aantrekkelijk leesbare tekst over het alledaagse leven.
Bron: Boekenkrant – No. 5, mei 2018 / Recensent: Janneke Blok