Mijn jongste zoon wordt vijftien en over een maand wordt mijn oudste zeventien.
Ik ben trots op beiden.
Logisch. Ik ben hun moeder.
In beide jongens zie ik een deel van mezelf en hun vader, waarmee ik niet meer samenleef.
Ik ben blij dat hij hun vader is.
Stel je voor dat ik een hekel aan hem zou hebben?
Dan zou ik een hekel hebben aan een deel van mijn kind.
Het is bijzonder te zien hoe genen zich gemengd hebben tot een bijzondere mix.
Voeg daarbij nog ervaringen die bij de jongens de meeste ‘imprint’ hebben achtergelaten, wat genetisch materiaal van voorouders, cultuur en voorbeeldgedrag van omgevingsfactoren en het resultaat is twee jongens met een enorme eigenheid.
Ze hebben veel meegemaakt met ons.
Mijn jongste verzucht wel eens: ‘ik heb geen ‘normale’ ouders.’
Als ik hem vraag wat hij abnormaal aan ons vindt, heeft hij eigenlijk geen antwoord. Misschien verzucht elk kind dat wel. Het zou ook kunnen zijn dat andere kinderen wat minder ‘normale’ ouders wensen. Wie weet.
Hun vader en ik kunnen qua karakter niet verder uit elkaar liggen. Vandaar dat we niet meer samenleven.
Die twee extremen zie ik terug in onze jongens en verbazingwekkend genoeg geeft dat een fijne mix.
De een neemt zonder morren gebaande paden. Moeiteloos scheidt hij hoofdzaken van bijzaken. Hij wandelt, na genoeg onzekerheden overwonnen te hebben, met een jaloersmakend gemak door zijn schoolcarrière. Nou is er geen enkele garantie dat hij nooit obstakels gaat tegenkomen. Natuurlijk gaat hij dat, maar de oplossing zal altijd doelgericht zijn. Hij kan soms moralistisch doen, dan leest hij mij de les …
Zijn levensmotto: Ik houd me aan de regels omdat die mijn doel dienen.
De ander is kritischer, neemt niet alles klakkeloos aan, observeert en detecteert incoherent gedrag bij autoriteiten, zelfs zijn ouders, en baseert daar zijn tactiek op.
Alles staat in het teken van minimalistische inspanning en gewin van vrijheden. Hij komt er vaak mee weg. Tot op zekere hoogte.
Enige quotes van mijn oudste waar ik geen speld tussen kan/wil krijgen:
‘Ik hoef niet te luisteren naar mensen die alleen iets zeggen, maar het vervolgens niet doen.’
‘Zolang ik geen deadline krijg, is die er niet.’
Zijn levensmotto: Ik houd me alleen aan regels die mijn doel dienen.
Beide jongens doen het heel goed.
Het is maar net van welke kant je het bekijkt.