Overzicht recensies blogtour de Stem – November/December 2018
De blogtour van de Stem is inmiddels voorbij, en wat heb ik ervan genoten!
Allereerst wil ik alle recensenten heel erg bedanken voor alle tijd en aandacht die ze aan mijn boek en mij hebben besteed. Ik had nog nooit een blogtour meegemaakt en wat was het leuk!
Eigenlijk was het voor mij gewoon een langdurig feest, waar ik elke week uitkeek naar de datum waarop één van jullie een mening ging delen over de Stem met mij en de wereld. Geweldig. Voor een volgend boek zeer zeker voor herhaling vatbaar. 😀
Hieronder volgt een mooie overzicht – een samenvatting – van alle mooie recensies die mijn boek de Stem van jullie heeft mogen ontvangen.
1 november 2018 – Recensie: Ingrid Poisson
Recensie: Ingrid Poisson
Met De Stem heeft deze auteur een onderhoudende roman neergezet. Spanning is niet heel erg hoog maar dit wordt goedgemaakt door de verwikkelingen en de nodige dosis humor die de Stem aan de dag legt.
Vlot geschreven met de nodige twists, korte hoofdstukken waarbij duidelijk aangegeven wordt welke persoon aan het woord is, is de Stem zeker een geslaagde roman.
6 november 2018 – Recensie: Bryan Fohler
Recensie: Bryan Fohler
Dit is mijn eerste kennismaking met Suzanna Esther, ik had nog nooit iets gelezen van haar hand. Toen ik in het boek begon merkte ik al snel dat mij de schrijfstijl van Suzanna erg goed beviel. Wat ik wel iets minder vind is de opmaak van het boek, ik vind het persoonlijk altijd fijn als er wat meer met alinea’s is gewerkt. Hierdoor is het verhaal altijd makkelijker leesbaar. Het verhaal is vanuit verschillende personages verteld, dit geeft een goed overzicht van het verhaal. De delen die vanuit Maarten vertelt zijn hebben de ik-vorm in dit verhaal, dit zorgt ervoor dat ik dan ook het meeste met hem meeleef aangezien ik het door de ik-vorm altijd persoonlijker vind lezen. Dit boek valt onder het genre “roman”, persoonlijk neig ik er meer naar om dit boek eerder onder het genre “thriller” te plaatsen.
15 november 2018 – Recensie: Caroline Kuiper
Recensie: Caroline Kuiper
De proloog begint met een moord, waardoor je denkt met een thriller te maken te hebben, pas op het einde van het boek valt het kwartje.
De hoofdstukken hebben een naam als titel en geven aan over wie het hoofdstuk gaat. Eigenlijk is Maarten de echte hoofdpersoon, die plotseling een stem hoort.
Een paar haltes voor de mijne schrik ik op, het lijkt of iemand mijn naam roept.
“Maarten,” fluistert een fluweelzachte stem.
Verbaasd kijk ik om mij heen.
De personen die in het boek voorkomen blijken onbewust, de ene meer dan de andere, met elkaar verbonden door het bedrijf Xeros. Van de directie tot het callcenter, uit alle lagen van het bedrijf spelen er personages mee. Van geld maakt niet gelukkig, tot geld maakt gelukkig en van promoties tot ontslagen alles komt er voorbij in dit geweldig goed in elkaar stekende verhaal. De verhaallijnen lopen vloeiend in elkaar over en onbewust komen personages elkaar onderweg tegen. Zeker in het begin moest ik mijn koppie erbij houden, maar naarmate het verhaal vorderde kregen de personages meer een gezicht en kon ik ze beter plaatsen. Heeft de stem eigenlijk alleen met Maarten van doen, de andere personages hebben zeker ook een grote rol in het geheel, zelfs de hond speelt een belangrijke rol. Deze roman met een thrillerachtige insteek, door een moord die waarschijnlijk nooit wordt opgelost, hoe heb je het verzonnen Suzanna Esther, staat op mijn lijstje van mustreads. Ik heb weer eens genoten van deze voor mij onbekende auteur die ik zeker blijf volgen.
18 november 2018 – Recensie: Ans Stier
Het verhaal komt heel realistisch over. Het gaat over werk, gezin, liefde en vriendschap maar ook over de schaduwkanten van de personages. Enkele personages blijken niet te zijn hoe ze zich voordoen. Dit boek valt in het genre romans maar heeft naar het einde toe ook wat van een thriller. Hiermee zou je het boek ook in kunnen delen bij de psychologische thrillers. Hoewel het verhaal niet echt spannend is blijf je wel betrokken. Dit komt omdat het zeer geloofwaardig geschreven is en je nieuwsgierig bent hoe een en ander afloopt. Het boek heeft een open eind zodat je zelf nog wat verder kunt fantaseren over het vervolg. Dit open eind is mooi en passend bij het verhaal neergezet. Een vlot lezend boek dat je in een leessessie met gemak uit leest.
24 november 2018 – Recensie: Veronique Wilbrink
Recensie: Veronique Wilbrink
Het boek begint meteen met een spannende proloog, die uitnodigt om verder te lezen. Dit klonk al erg goed. Ondanks dat ‘De stem’ een roman is, kwam de proloog op mij over alsof ik een thriller ging lezen.
Na de proloog kabbelt het verhaal een beetje verder en merk je dat je vooral de personages even moet leren kennen. Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld waarbij de verhaallijn van Maarten in de ik-vorm verteld wordt. Het boek is goed uitgewerkt qua karakters. Je leert ze voldoende kennen, en ook is het verhaal goed afgesloten aan het einde, zonder losse eindjes.
28 november 2018 – Recensie: Moon Kager
Recensie: Moon Kager
Langzaam word je de Stem in gezogen, een unieke setting heeft een zeer interessante uitwerking op de lezer, het ongrijpbare maakt je nieuwsgierig. Het originele idee van de schrijfster om er een mysterieus tintje aan te geven zal de lezer geboeid houden. De meerdere karakters worden door Suzanne Esther elk op een voetstuk gezet, ze beschrijft alle aspecten van de karakters waardoor de lezer een goed en integer beeld krijgt van hen.
“Wat sta je hier nou te doen, Maarten? Wat kan jou die man schelen?
Hoor ik de mysterieuze stem zeggen.”
Naarmate het einde nadert, komt er een fijne dosis spanning om de hoek kijken, dit geeft het verhaal een meer trekkend karakter. Hierdoor heb je het idee in een spannend verhaal te zijn beland, de spanning wordt gedegen en voorzichtig in het verhaal gestrooid. Hier had de schrijfster wel meer mee mogen doen, want dit maakt mij persoonlijk heel enthousiast.
“Het is raar. Maandenlang heb ik gefantaseerd over een afspraak met Lisa
en nu het zover is zit ik met twee vrouwen in de bioscoop. Eén echte en één spook.”
Het interessante aan De Stem is wel degelijk “De stem”, het geeft het verhaal iets zweverigs? Iets mysterieus? Het trekt. Het einde was voor mij een twijfel, ik miste iets, had ik meer willen weten over Maarten? Ik denk het, in ieder geval heeft Suzanna Esther mijn aandacht, er hangt iets aan dit boek wat vraagt om meer, wellicht een spannend vervolg?
02-12-2018 – Recensie: Patrice van Trigt
Recensie: Patrice van Trigt
In korte hoofdstukken vertelt Maarten hoe hij gebukt gaat onder zijn gedachten en het gebrek aan eigenlijk alles in zijn leven. Hij verdrinkt zo in zelfmedelijden dat er geen verbetering van levenskwaliteit in het verschiet ligt. Maar dan wordt hij tot orde geroepen tot een stem. Is het zijn onderbewustzijn die hem aanspreekt of wordt hij nu echt gek? Hoe dan ook, de Stem spreekt hem aan op zijn gedrag, het gebrek aan initiatief en houdt hem een spiegel voor. Of hij nu écht gek is geworden of niet, aan de Stem ontkomen lukt niet en dus gaat hij de dialoog noodgedwongen aan en dat zorgt voor bijzondere gesprekken en situaties.
De Stem is een aparte roman met een aparte inslag en een dito aantal verhaallijnen die allemaal met elkaar verweven zijn.
Het boek heb je zo uit, de korte hoofdstukken lezen prettig weg en doordat er wisseling van perspectief is, blijf je wel geïnteresseerd in hoe het gaat verlopen. Want er is best veel aan de hand. Sommige zaken zijn een logisch gevolg van wat er speelt bij Xeros maar andere zaken zijn wat vergezocht en niet genoeg uitgewerkt. De stem die Maarten vergezeld is wellicht serieus bedoeld, maar zorgde voor mij eerder voor een komische, surrealistische noot, al is het wel een leuke invalshoek. De dialogen die Maarten met de Stem heeft zijn best grappig en doordat hij wordt gestimuleerd om uit zijn comfortzone te treden en dingen te doen die totaal niet bij hem passen kan het alle kanten uit. Sommige zaken zijn vervolgens behoorlijk voorspelbaar maar wonderlijk genoeg niet minder vermakelijk.
Suzanna Esther heeft een vlotte, prettige schrijfstijl maar ze maakt iets teveel gebruik van bijvoeglijk naamwoorden en dat verstoorde het leesritme. Je proeft haar droge humor en haar originele manier van denken, ze durft zich te onderscheiden en daar zit nog zoveel meer aan mogelijkheden. Dit verhaal was beter tot haar recht gekomen wanneer ze het aantal verhaallijnen kleiner had gehouden en die beter had uitgewerkt. Nu blijven er lijntjes openstaan die voor de goede orde wél een antwoord nodig hadden.
De Stem is een aangename kennismaking met het werk van Suzanna Esther. En daarom waardeer ik deze roman met drie stevige sterren, dat staat voor een fijn boek.
5 december 2018 – Recensie Cees van Rhienen
– Een verhaal met een hoog entertainment niveau –
Het verhaal vertellend vanuit voortdurend wisselend perspectief van personages, neemt Suzanna Esther je mee in het dagelijkse leven van een aantal dichtbij elkaar levende mensen. De onderlinge relaties zijn divers, van een gezonde werkrelatie en/of een relatie in de gezinssfeer tot aan een criminele en buitenechtelijke relatie toe, het volledige kleurenspectrum komt wat dat betreft wel voorbij. De ontwikkeling van het verhaal in al zijn dimensies, krijgt met regelmaat een subjectieve touch mee omdat eenzelfde scene vanuit meerdere invalshoek wordt belicht. Voordeel voor de lezer is het informatieniveau dat op deze manier belangrijk breder is dan bij ieder individueel personage het geval is. Voorzien van die informatie ontstaat regelmatig de neiging om een min of meer favoriete personage een advies toe te fluisteren over de te nemen volgende stap. Deze methode stimuleert wel de betrokkenheid van haar lezers.
Wat voorzichtig begint als een roman blijkt na enkele tientallen pagina’s te veranderen in een relatief kleine geheimzinnige en donkergekleurde wereld waarin ieder karakter minstens één andere verborgen agenda bezit dan de dagelijkse die redelijk openbaar lijkt te zijn. De groei van het wantrouwen naar elkaar toe neemt dusdanige proporties aan dat geweldsuitbarstingen zeker tot de mogelijkheden gaan behoren. Naarmate het verhaal vordert nemen personages meer ruimte in het verhaal en wordt het voor de auteur kunst om het overzicht te bewaren en de regie te houden. Soms lijkt het meer op het mennen van een door een meerspan voortgetrokken rijtuig. Maar Esther kwijt zich met verve van haar taak en brengt alles goed aangelijnd tot aan de finish. Waarbij uiteindelijk veel duidelijk wordt alleen blijft de souffleur van Maarten, buiten een naam, verder in duisternis gehuld.
11 december 2018 – Recensie Mieke Wijnants
Recensie: Mieke Wijnants
De auteur voert de verschillende personages langzaam op, zodat je als lezer rustig aan kennis kunt maken met de verschillende, soms duistere karakters.
Het verhaal kent veel ontwikkelingen waarin de personages meer met elkaar te maken hebben dan dat ze zelf weten. De auteur laat ze op vernuftige wijze samenvloeien. In moeilijke tijden leer je je vrienden kennen is in het verhaal duidelijk aanwezig; juist degene die ze voorheen niet zag biedt Lisa een uitweg. In het verhaal zie je niet alleen Maarten, maar ook Lisa groeien. De auteur weet je aandacht vast te houden en focussen op alle personages tot de laatste bladzijden. De proloog wordt hierdoor aan het eind pas duidelijk; dat is knap gedaan. Hoewel al eerder duidelijk is ‘wie’ en ‘waarom’, is de afloop verrassend gruwelijk.
In de epiloog komt daar nog een schepje bovenop. De auteur schrijft niet alleen beeldend en humoristisch, ook de gedachtegang van personages roept ze tot leven. Met haar fijnzinnig vindingrijk taalgebruik weet ze een eenvoudige balie om te toveren tot een ‘niervormige balie’, een nietszeggend steegje tot een steegje dat je voor je ziet en ruikt. Personages worden sterk neergezet; als lezer kun je deze bij wijze van spreken uittekenen. Levendige dialogen, een goed opgebouwde verhaallijn en de vele bijvoeglijke naamwoorden geven het verhaal nog meer kleur. Het is fijn om als lezer de ruimte te hebben om zelf te mogen nadenken en invulling te geven aan onbeantwoorde vragen; in dit verhaal is het juist jammer, omdat er teveel onbeantwoord blijft. Misschien een vervolg schrijven?
Van de andere kant is dit boek gericht op het psychologische effect van mens op mens en daar is de auteur ruimschoots in geslaagd. De auteur heeft een boeiend psychologisch verhaal geschreven waarin de eenzaamheid, letterlijk en figuurlijk, van de diverse personages onder de loep worden genomen. Een verhaal over vriendschap, fraude, bedrog, verleiding, machtsmisbruik, onder druk worden gezet, liefde in meerdere variaties en wat het missen van een ouder of juist het opkijken daar na met iemand kan doen.
Wil je een bepaalde recensie in zijn geheel lezen, ga dan naar de link die bij elke recensent doorlinkt naar hun persoonlijke schrijvers- of recensie blog, of naar de FB pagina waar de recensie is gepost.
De gemiddelde waardering voor de Stem is **** mooie sterren.
Wat een mooi resultaat. Dank jullie wel! 😆