Waarschijnlijk was ze buiten bewustzijn want het gebonk was gestopt. Het slaapmiddel in haar soep had zijn werk gedaan.
Hij deed de televisie aan en nestelde zich in de grote fauteuil die hij samen met de bedbank en de kleine houtkachel in de kringloopwinkel had aangeschaft.
Het geluid stond uit, hij wilde alleen beelden. De dame op het scherm wreef wulps over haar mooie blote borsten en keek hem wellustig aan. Elke nacht vulde het scherm zich met deze bereidwillige dames die zich zonder gene aan hem toonden. Precies zoals hij altijd had gewild. De telefoonnummers die in beeld verschenen gebruikte hij nooit. Voor hem geen schrille vrouwenstem, alleen een vrouwenlijf zonder woorden of naam.
Anoniem genot.
De opwinding die zich van hem meester maakte bij het bekijken van het roze en donkere vlees vond zijn uitweg bij haar.
De sigaret die in de asbak smeulde, brandde nutteloos op en vormde een fallusvormige askegel.
Voor hem was liefde verspilde energie. Net als de sigaret wiens eerste haal hem nicotine gaf maar daarna enkel een herhaling van zetten inhield.
Het ging om de voldoening, de bevrediging van zijn behoefte. Alles daarna diende geen doel.
Zoals zij hem gaf wat hij nodig had was perfect. Geen gezeik of eisenpakket maar beschikbaar wanneer hij behoefte had aan de vervulling van die drang; de allesoverheersende wellust naar warm vlees, genot en bevrediging.
Dat was toch niet teveel gevraagd.
Het grindpad dat langs zijn terrein liep knerpte en deed hem rechtop schieten. Daar liep iemand. Het tuinhuis naast het zijne was onbewoond. De oude man die er jaren had gewoond, doof en stram van de artrose, was opgenomen in een verzorgingstehuis. Niemand had hier iets te zoeken.
Enkele minuten spitste hij zijn oren maar het bleef stil. Het was vast een dier geweest dat vanuit het omliggende bos het afgesloten park was binnengedrongen. Opgelucht haalde hij adem.
Zo meteen wachtte hem haar slappe lijf, een en al meegaandheid en overgave.
De beelden hadden zijn werk gedaan en hij wreef zich kreunend over zijn gezwollen pik die knelde in zijn jeans.
Er was geen enkel teken dat iemand haar zocht of miste. Al maanden hield hij haar hier.
De dames op televisie bevestigden hem dat wat hij met haar deed, exact was wat alle vrouwen wilden.
De ducttape was voor haar eigen bestwil. Niemand zat te wachten op gore woorden of aanwijzingen. Hij wist donders goed wat alle vrouwen wilden.
Hij zette de televisie uit en liep richting slaapkamer.
Terwijl hij zijn hand op de deurklink legde stond hij even genietend stil bij de warme opwinding die door zijn aderen raasde en de rust die in zijn tuinhuis heerste. Wat een weelde, dacht hij, en opende de deur.