Veel vrouwen geven aan dat ze het ook als beledigend ervaren als een ‘goede vriend’ hun opeens seksueel benadert. Het voelt als een soort verraad van de vriendschap die in de loop der jaren is ontstaan en het roept veel vragen op over de oprechtheid van die vriendschap.
Nou zeg ik al heel lang dat vriendschap tussen man en vrouw een illusie is. Illusie is misschien een verkeerd woord. Het is mogelijk een soort van vriendschap te hebben met een man maar dan op gepaste afstand.
Gaat ES hier nou verkondigen dat de ‘ouderwetse’ gepaste afstand tussen man en vrouw weer ingevoerd moet worden?
Nee, maar het zou wel wenselijk zijn.
Er is de laatste tijd een tendens om een eventuele partner eerst goed te leren kennen.
Ik weet niet wanneer de eerste online datingsite is ontstaan, waarschijnlijk rond 2004, maar ik weet wel hoe verbaasd ik was toen de vader van mijn kinderen drie weken nadat we uit elkaar waren riep dat hij al ‘een ander’ had.
Natuurlijk hoopte hij op een emotionele uitbarsting, maar mijn reactie was meer van nieuwsgierige aard. Een beetje besmuikt liet hij los dat er een site op internet bestond, waar je laagdrempelig iemand kon ‘scoren’.
Het was voor mij iets onvoorstelbaars.
Ik dacht aan alle liefdes in mijn leven waar soms maandenlang ‘aanlooptijd’ bij kwam kijken, voordat de eerste kus werd uitgewisseld.
Nieuwsgierig als ik ben ging ik op zoek naar ‘die site’ en schreef me in. Toen was er nog maar één en een grappig detail is dat ik daar familieleden aantrof waarvan ik nooit had verwacht ze daar te vinden.
Het is niet te beschrijven wat er toen gebeurde. Waar voorheen maanden overheen gingen om één iemand te leren kennen, kreeg ik nu in een paar uur tijd de hele doopceel van tientallen mannen ineens. (Toen nog tenminste, inmiddels is iedereen blasé en moe geluld en beperkt zich tot: Hé, hoe is het?)
Als schrijfster in de dop was het een Luilekkerland. Al die verhalen, de levensbeschrijvingen en emoties van het andere geslacht gaven me een gelukzalig gevoel, een soort euforie. Mijn nieuwsgierigheid draaide overuren.
Hoe makkelijk werd het om in andermans verhaal te stappen, je eigen leven even opzij te zetten en je virtueel te verplaatsen, zoals ik voorheen alleen tijdens het lezen van een boek had ervaren.
Veilig achter mijn computer ontdekte ik dat mannen ook maar mensen zijn, maar algauw drongen de meesten aan op een fysieke afspraak.
Inmiddels zijn er legio sites, voor ieder wat wils. Het is de afgelopen jaren heel normaal geworden om fysiek af te spreken na het uitwisselen van luttele gegevens. Het afspreken varieert van een drankje, samen eten, bioscoop tot letterlijk gelijk bij elkaar thuis met een duidelijke ‘insteek’.
In de afgelopen tien jaar is men gewend geraakt dat het ontmoeten van nieuwe mensen, of het scoren van een avontuurtje, een minnares/minnaar, een nieuwe partner of anders… een fluitje van een cent is. Velen zijn het moe, de chatsessies, de schone schijn, de vluchtigheid.
Voor mij lijkt het of het gros van de vrijgezellen verlangt naar het ouderwets investeren, het rustig opbouwen van een band, échte gevoelens en een diepe behoefte aan vertrouwen krijgen in de ander.
In vroegere tijden heette dat in eerste instantie verkering en daarna volgde een ‘verlovingstijd’. Al met al nam dat soms twee jaar of langer in beslag en om in die tijd je anders voor te doen, was redelijk onmogelijk.
Het leven is sneller geworden. Ons brein is in staat sneller te schakelen, maar in de liefde is dat misschien niet zo zinvol.
Ik spreek nu misschien met bovenstaande mijn eigen column – Over de datum – tegen.
In die column ervaar ik het, en veel vrouwen met eenzelfde ervaring, als beledigend als een goede vriend na jaren vriendschap onverwacht seksuele toenadering zoekt. Het was tenslotte een vriendschap, geen verlovingstijd!
‘Het is de toon die de muziek maakt’. Als een man of vrouw van een langdurige vriendschap een relatie zou willen maken is het wenselijk om ‘je vriend of vriendin’ niet te overvallen met seksuele voorstellen. Je zult helaas van voor af aan moeten beginnen en ‘je geliefde’ voor je moeten winnen.
Wat mij betreft is het gewoon weer tijd voor ouderwetse etiquette en duurzaamheid, in plaats van ‘het groffe graaiwerk’.
Ouderwets? Misschien.
Maar kijk naar de mode, oldtimers, de seizoenen, eb en vloed, groene zeep, zegeltjes sparen, kippen houden, een moestuin aanleggen, kleding en kleedjes haken etc…
Alles wat goed is, komt uiteindelijk weer terug.