Kun je de blauwdruk of printplaat van de ervaringen in je leven nog veranderen?
In hoeverre is het mogelijk om een diep intrinsiek verlangen naar het herstel van eerdere ‘beschadigingen’ om te buigen naar bouwstenen die je vooruit helpen in plaats van afbreken?
Ik heb het over de liefde maar ook dat is inmiddels twijfelachtig geworden voor mij. Gaat het om liefde of draait het om herstellen wat ooit kapot is gegaan?
Voor de meeste volwassenen is het wel duidelijk dat je het verleden niet meer kunt veranderen. Het ligt achter ons. Waarom zijn we dan met zo velen bezig om in de liefde onze eerdere relaties te herleven – of erger, zelfs de geschiedenis proberen te veranderen?
De aantrekkingskracht van het ‘oude’ is een onbewust proces dat als een blauwdruk of een ‘oude programmering’ in je neuronenstelsel ligt opgeslagen. Het veroorzaakt in mijn leven veel onnodig leed en soms wens ik dat – net als bij een computer – ik mijn hele systeem kon opschonen. Formatteren. Ctr + Alt + Del. Wissen. Alle ééntjes en nullen weer netjes op zijn plek enz…
Wie begrijpt wat ik hierboven schrijf weet waar dit stukje over gaat en kan dus verder lezen. De rest zoekt het maar uit.
In dit stukje heb ik geen zin in mooischrijverij dus als het hier en daar ongenuanceerd lijkt, dan is dat ook zo. Dat heb je met pijnpunten. Ik dacht dat het wel eens de moeite waard kon zijn om te schrijven als ik midden in dat proces zit, in plaats van achteraf, als alles al weer netjes op zijn plek ligt en de ordening zijn werk heeft gedaan.
Met die ordening is namelijk wat mis.
De ordening van ‘oude shit’ zal zich blijven ordenen volgens de richtlijnen van de oude programmering. Tot in den treuren zal mijn neuronenstelsel bepaalde ervaringen blijven categoriseren onder ‘Het dramatische liefdesleven van Es die maar niet in staat is dit neuronenlinkje te vernietigen’. Dat dus.
Wie de column ‘Een Koningswens’, over mijn vader heeft gelezen, begrijpt ongeveer waar ik heen wil.
Veel mannen waar ik een lange of middellange relatie mee heb gehad, hadden allen iets gemeen.
Rancune naar de moeders van hun kinderen. Moeizame relatie of helemaal geen contact meer met hun kinderen. Een enorme achteruitgang qua ‘levensomstandigheden’ sinds de scheiding met het gezin en een té groot ego om naar zichzelf te kunnen kijken.
Wat ze ook gemeen hebben is hun dromen over eerherstel, wraakzucht, neiging tot het verdoven van ‘oude pijn’, minderwaardigheidsgevoelens, onderhuidse razernij en onmacht en het gevoel dat ze niet bij machte zijn om belangrijke zaken aan te pakken.
En dan verschijn ik op het toneel.
In eerste instantie ben ik de vrouw die voor hen aantrekkelijk lijkt omdat ‘ik in niets lijk op DE EX’ en zijn zij voor mij aantrekkelijk omdat ik kan observeren wat HEM drijft om zo te volharden in zijn eigen ellende.
Dat ik mij in relaties soms kleiner heb gemaakt dan ik ben is geheel en al mijn eigen keuze geweest omdat de relatie behouden voor mij ‘te vaak’ waardevoller was dan mijn eigen zelfvertrouwen.
Ik ben nu vijftig jaar en ik ben er klaar mee.
Klaar met het observeren van mannen die vastzitten in hun eigen geschiedenis en hen bij te staan met begrip, een luisterend oor en advies.
Klaar met een veilige haven te zijn omdat andere vrouwen ‘hun onrecht hebben aangedaan’.
Ik ben klaar met mijn pretentieuze ‘Red acties’ van mannen die grote fouten hebben gemaakt en nu moeten leven met hun keuzes.
Het is niet mijn verantwoordelijkheid.
Ik weet het nu wel. Mijn vaders ondergang was óók niet mijn verantwoordelijkheid en het is totaal zinloos mijn leven kleiner te maken uit een onbewuste ‘loyaliteit’ aan hem.
De relaties die door deze blauwdruk tot stand kwamen hebben mij meer kwaad dan goed gedaan. De pretentie dat ik het verleden door middel van ‘herbeleving’ kan veranderen, al is het dan bij anderen, wil ik loslaten.
Het probleem is dat ik er rationeel wel helemaal klaar mee ben, maar mijn onbewuste ‘blauwdruk’ waarschijnlijk gewoon doorgaat met sterke signalen sturen als er zich ‘een slachtoffer’, of een man ‘die gered of tot inzicht gebracht moet worden’ aandient.
Dus eindig ik met de vraag waar ik me dus onbewust en nu dus bewust mee bezig houd.
Kun je storende, niet functionerende, blauwdrukken, printplaten, neuronen linken herschrijven of zelfs vernietigen?